Ezgin Geceler Ve Ben Şiiri - Mehmet Çoba ...

Yine hep yakıp, yıkan, öldüren bir zemheri fırtınası
Yine küf kokan karanlıklar
Yine yaşamla ölüm arasında
Süren kısa zaman
Ve
Bir de
Yaş dolu gözler
Sızlayan yürekler
Ahlar, vahlar var
Vah da vah
Şimdi
Umut çalkalanıyor
Direk kırık
Yelken yırtık
Deniz homurduyor
Dalgalar
Kayaları dövüyor
Limanlar köpük köpük
Martılar çığlık çığlığalar
Yetmiyormuş gibi
Kanayan yaram kabuk bağlamıyor
Sormayın hiç, bir de şu sol böğrüme bir acı saplandı derinden

Ezgin bir gece,  kara doymayn bir karakış var yine
Bir de doğmıyan
Güneş
Bıçak kesilen
Bir filizkıran fırtınası
Doldu ellerime
Acı
Dayandı içime
Kaygı dolu anlarda
Ahları yaşatırken bende
Her kahpe vuruşuyla kanatıyıror, şu yüreğimi derinden

Yine ay karanlık, yine umut bittik, yine  zaman arsız
Yürek evimde
Öfke kabarık
Cellatlar
Başımda bekliyorlar
Ölüm
Çoktan harlandı
Ha sardı ha saracak beni
Geçmişin zulüm izlerini taşıyan şu yorgun bedenimde

Gözyaşlarımı acılarımdan arındıramıyorum
İçimdeki çağlayan
Acı çağlıyor
Yaram derin
Mutsuzluk
Hep üzerime yağıyor
Ey sevdam
Bu ülkenin yangını
İçimde yanarken
Yuvası yıkılan kuş gibi ciyaklıyorum
Yine zemheri yollarımı bağladı, ne edeyim hep  uşyorum

Mehmet Çobanoğlu
22.08.2018
İstanbul