Güneşi gezdirmekten eğilmiş gölgelerine sevdalı
Yağmura kesik akarsuların seyrinde huzura eren gönülsalıncağı
Eski bir bahar dalıyla suyun ufkunda yıllar ötesinden pırlantalaşmışa cevahir
Gitti mi gidiyor işte delisine
Varıp da kim geçerse bu çemberden
Ateşine yanıyor aşk dediğikleri makamın
Bir de tel bağlıyor yürek sazına aşk derdine tutulan terane
Gün yoruluyor
Güneş yoruluyor
Saat bile duruyor başı dönen bu devranda, ammmaaaaa...!
Makamınca sevense insan...
Divanesinde her geçen günle,
Ezelkinden daha şahane
Seyfi karaca.......Ocak / 12
Seyfi KaracaKayıt Tarihi : 10.1.2012 22:38:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!