Ezeleden Ecele Şiiri - Gökçen Yıldırım

Meçhule demir attım sen gidince
Sevdamın olmayan adını kazıdım kıyıda
Her dalga tokatladı geçti tınlamadan
Yosunlar zikretti adını yakarışlarda durmadan
Sana dayanmış bu yürek ta uzaklardan
Elde değil sevdiğim
Yaşamaz bu yürek atmadan
Hayalinin sureti geçer damarlarımdan
Ben dahi göremedim sonsuz tünellerden
Seslenemedim bir çığlık atamadım
Dipsiz bir kuyudan sıyrılırım sana varınca
Uzun uzun yazarım bu hasretlik mektubunu
Geçtiğim yollara bırakırım
Toplasam hepsini yürür müsün yoluma?
Gider miyiz el ele surun sesine?
Hayallerimin avuntusuna kaldım
Yokluğuna tutsak düştüm şimdilerde
Kaçıp durdum sünmüş sevdalardan
Görünmez oldum bu ayak oyunlarında
Konuk saymışlar yarin adını gönüllerde
Hal hatır edip yolcu etmişler sonrasında
Mecnunun gönlünde Leyla olmuştu bir şah
Ezilip gitmemişti doymaz yüreklerde
Sevdanın miladı olmuştu ezel
Ayrılığın altında bir imza vardı o da ecel…