Eyyüp Altun Şiirleri - Şair Eyyüp Altun

sen benim hiç bitmeyen nisan yağmurum
hiç bitmeyen sonbahar hüznümsün
sen benim köpük köpük çağlayan heyecanım
yüreğime oturan korkumsun
sen benim çocuksu sevincim
pembe düşlü roman kahramanımsın

günaydın papatyam
biliyorum
kar sularıyla beslenen
bir dere çiçeğisin sen
bense
tepelerin ardından

bir kuş uçur bana
kanatları mavi olsun
bir gül ver bana
yakrakları kızıl olsun
bir aşk sun bana
içeriği emek olsun

dağların doruklarından indim işte
avuçlarımda bir topak kar ile
sahrada su verdim susamışlara
doyurdum açları
çözdüm bütün çelişkileri
aşka indirgedim sorunları

duyunca her şey bitti sandım
beynimdeki olası bütün çıkışları yokladım
bir bir
bütün kapılar kapalıydı
bütün yollar ölüme çıkıyordu
düşünmeye başladığım günden bu güne

sen kadınsın terli gerdanınla
dolgun taneli şaraplık üzüm bağlarında
bir yanın karlı dağlarda mavzer tutarken
bir yanın uzak asyada pirinç eker
sen kadınsın bir çocuk yalnızlığında
sığınacak bir erkek yüreği ararsın

seni alıp götürmek doğduğum diyarlara
yarı step ovalarda koşmak koşmak
sonra yargun kapanmak toprağa yüzükoyun
elimin içinde terleyen elini öpmek
yere düşen bir ekmek gibi
yağmuru umutsuz bir düşle bekleyen

sana takıldım kaldım
bozuk plak gibi
şiirler yazdım
kirpiklerinin karasına
bağlandı kaldı gönlüm
mahsun haline

toz pembe düşler değil
kanamalı bir yara içimdeki
susuyorum şimdilik
allah kahretsin
yalnızken takılıyorsun aklıma
kalabalıktan korkan

sevgi paylaşmaktan duyduğumuz hoşnutluktur
karşı cinsler arasındaki ideal duygu budur
paylaştıkça sevgi mutluluk artar
azaldıkça ilişkiye mesafe katar
aşk güzeldir ancak kör eder insanı
bir noktaya diker durursun gözlerini