Eyyüp Altun Şiirleri - Şair Eyyüp Altun

bir koşucu gibi
ardına bakmadan gideceksen
git gidebildiğin kadar
ama bir kez daha anımsa
yağmurlu bir günde
tren yoluna çıkışımızı

henüz sararmadı yapraklar
uçuşmadı gazeller
sonbaharın hüznünde düşlediğin
roman kahramanıyım ben

bir yaz akşamıydı
sokak lambalarının
loş ışığı altında
kadınlı erkekli
kol kola
insanlar yürüyorlar

yalnızlık
içimdeki fazlalık
artık duygularımın işe yaramazlığı
tüketilmeyen yoğunsallık
bir yalnızlık halidir ruhumu saran
üzerimden atamadığım

içimde bir cesetsin artık
ağırlığına hamallık ettiğim
nereye kadar taşınır bu ölü
dudağımda donmuş
yarım bir gülüş ile
hayata karşı koymanın

yüzümde dudaklarının izi kaldı
yüreğime derinlemesine etki eden
fısıltılar gibi
giderken ardıma takılan
nemli bakışlarını
hissetmediğimi zannetme

şiirlerimin kaynağı sensin desem
biliyorum inanmayacaksın
sevgiyi bir anlayabilsen
bu bir tutku değil
bir bağlanış hiç değil
öyle olsa

seviyorum seni
bir genç kızın halıya nakış işlemesi
ve bir dost elin yaraya mendil basması gibi
her kapı vurulduğunda
yerimden fırlamamın
her telefon çaldığında

bir kız sevdim
anlatılması yasak
gözlerime bakan gözlerinde
at koşturururdum
süphan dağının doruklarına
kızıl etli dudaklarında

tik, tak
uyuyan çalar saatimin nefes alışları
kalp atışlarımın yol arkadaşı
metalden bir kalp onunki
ayrılığa karşı duyarsız
özlemsiz bir yaşam rutinliği