Eyyub Sultan Şiiri - Metin Ataolur

Dün kadir gecesiydi..avuçlar semadaydı..
İnsanlar büyük-küçük,Eyyub ta duadaydı..

Pişmanlıklar afakı sarmıştı perde perde..
Gönüller sürurluydu dualar vardı dilde..

Doyasıya ağlamak geliyordu içimden..
Doyasıya hıçkırmak kurtulmak benliğimden..

Tevbe tevbe diyordum..yarabbi affet beni..
Bu gece hürmetine gözyaşı dökenleri,,

Gözyaşı döküyorduk..Eyyubta inananlar..
Köhne yaşlı bedenler ve gül yüzlü simalar..

Binbir rahmet mağfiret semadan yağıyordu..
Susayan onca insan..Rahmete kanıyordu..

Eyyub Sultan türbesi bie emsalsiz haldeydi..
Sanki onca insanı kucaklıyor gibiydi..

Yarab bu kullarını affet affet diyordu..
,Kulağımdan gitmiyor..O en çok ağlıyordu..

Yıldızlar hayran hayran, Eyyubu seyrederken..
Bir Kadir Gecesini yaşadık taa..yürekten..

Binbir iştiyak ile alem kenetlenmişti..
Gördüğüm çehrelerde..masiva silinmişti..

Gecenin yarısında her yer mahşer gibiydi..
Gafiller uykudayken mü'min yaşar gibiydi...