Eyy Geri Dönmeyenim Şiiri - Arman Marazyan

Eyy geri dönmeyenim.
Nasıl gittiysen artık,
Yakama yapışıp kaldı kindar bi yalnızlık...
Ne nefes almamı engelliyor,
Ne de yaşadığımı hissettiriyor.
Özlemini bile adam akıllı yaşatmıyor.
Sana koşup gelmeme hele hiç müsaade etmiyor...

Eyy geri dönmeyenim.
Nasıl bi yalnızlık bıraktıysan ardında?
Pişmanlık duyduğumda silkelediği gibi,
Umursamadığımda da ağzımı burnumu kırıyor.
Ağladığımda gözyaşımı sildiği gibi,
Biraz tebessüm ettiğimde kaşlarını çatıyor...

Eyy geri dönmeyenim.
Nasıl bi ayrılık hediyesidir bu yalnızlık?
İsyan etmeye kalksam ağzıma biberi dayıyor.
Yüzümü döksem şebeklik yapıp neşelendiriyor.
Zaman geçtikçe samimileşiyor,
Ama asla arkadaş olmuyor...

Eyy geri dönmeyenim.
Nasıl bir intikam şeklidir bu yalnızlık?
Önce bi şarkı mırıldanıyor,
Sonra beni yedi kat notaların dibine gömüyor.
Efkarın serin sularına kafamı bastırıp çıkarıyor.
Boğar gibi yapıp öldürmüyor...

Eyy geri dönmeyenim.
Hangi vapurun limanı bu yalnızlık?
Ne gitmeme izin veriyor,
Ne de kalmamı istiyor.
Rıhtımında çay içirtmediği gibi,
Martıları simitle besliyor...

Eyy geri dönmeyenim.
Kimden öğrendin bu çin işkencesi yalnızlığı?
Yüreğimi lime lime doğruyor,
Yokluğunla pansuman ediyor.
Senden başkasını sevdirmediği gibi,
Seni bana unutturmuyor...

Söyler misin eyy geri dönmeyenim,
Nereden satın aldın bunu?
Kaç para böyle bi yalnızlık?
Gidip kendime yeni bir tane alacam.
Bana hayır gelmez ondan artık.
Çünkü şiir oldu bıraktığın yalnızlık...