Çiy Şiiri - Arman Marazyan

Sabaha karşı yağarak,
Seni uyandıran çiy sanıyordum kendimi,
Oysa sen kuruturdun bütün tanelerimi.
Çıkaramazdım sesimi...
Zararı yok, olsun.
Sen her sabah mutlu uyanacaksan,
Ben razıyım.
Varsın tüm tanelerimin kuruması elinden,
Zerresi de hakkımdan helal olsun...

Gönlüm seni bir saniye fazla görmenin mutluluğunu yaşıyor.
Bugünü de kaybettik, mutluluk özleme yeniliyor.
Ufukta yüzüne vuran bi akşam güneşi daha batıyor.
Hayallerimin mavisi çok değil, birazdan kararmaya başlıyor...