Eyy Evlat Şiiri - Sinan Topraktepe

Eyy evlat
Öyle bir haldayım ki;
Yoksun sen hiç gözümde
Ölesim tuttu da
Göresim tutmadı seni
Geri dur ne olursun Yerimden yatağımdan

Etlerim uğurlandı gayrı kemiklerimden
Gözlerim çöktü derine
Çekildi damaklarım
Düştü yapma dişlerim
Bir lokmayı, almaz içim elinden

Neresine dokunsan Sanki kopar yerinden
Her dokunuş ilaç olsa
İsterim ki uzak olsun ellerin
Tenimden bedenimden

Ne olursun
Yerimden hiç kaldırma
Yaralarım sızlıyor
İstemeden huylanırsam
Kem sözüme aldırma
Dua anla nefesimden gözümden

Eyy evlat;
Verdiğin haplar geçmiyor gırtlağımdan
Sen havadisten ver ilacımı
Otuz sene önceden anlat
Mal davar selamat mı?
Çoban dağa gitti mi?
Çiringilin tarladan
Arpa iyi geldi mi?
Anlat da sızısını al gönlümün
Bu halın ötesinden

Evlat mahcubum bu halımdan
Ömrümce murad ettim Mevladan da olmadı
Ayaktayken gönder dedim meleğini
Elden ayaktan kalmadan

İstemezdim bir medet
Dalımdan yaprağımdan
Allah'ım
Uzak etme al gayri
Meleğini sal gayri
Mahrum etme ne olur
Taşından toprağından

02.09.2023