Eyvallah Tepesi Şiiri - Yusuf Aktaşçı

Lütfu da kahrı da hoştur Eyvallah tepesinin
Liyakatle çıkılır o makama
Yanana, yanılana, İbrahim'i yakmayana Eyvallah

Rahmeti bekleyen çiftçiyim, ahiretin tarlasında
Kuruyan boğazımdaki, düğümü çözen ne?
Çölleri bile yeşerten Eyvallah

Hüzne, çıban muamelesi yapan, biriciklik
Söndür hadi, şımarık çocuğun çıkardığı ateşi
Kıymık batan cana da sıtmanın ateşine de Eyvallah

Tebası da padişahı da aynı dertten muzdarip
Hararetini ne alır, vuslatsız aşkın
Ötelerin ötesinde kavuşturan Eyvallah

"Bir daha mı geleceğiz?" diye diye bozuldu kantar
Şiltesini, sırtına alıp gidiyor güneş
Kaygı bozukluğu yaşatan ölüme Eyvallah

Gördün mü? göçük altından çıkan metaneti
Nasıl da altından ırmaklar akan köşkler imar ediyor
Yoktan var, vardan yok olana Eyvallah

Kıvılcıma bile eyvah çeken nefsim
Doğ bakalım, körüklediğin yangından arda kalanlarla
Serçenin kalbiyle dirilen, Anka kuşuna Eyvallah

Şimdi söyleyin hipotezinizi aynalar
Göreceli zaman mıdır herşeyin ilacı
Yoksa, en derinden gelen Eyvallah mı?
Olana, olmayana, "Ol" deyince oldurana Eyvallah