Eski Sesler Şiiri - Yusuf Aktaşçı

Kulağımda çocukluktan kalma eski sesler
Hepsi bir iç ses olup işlenmiş benliğime

Güneş yanıklı çocuklardık
Elimiz yüzümüz kara olsa da alnımız aktı
Sırtımıza sevdiğimiz futbolcuların formalarını alamasak da
Gol sevinçlerimiz hunharcaydı mahalle maçlarında
Terli ve iştahlıydık söğüt gölgesinde

Avaz avaz salçalı ekmek isterdik annelerimizden
Yüzlerce gazoz kapağının şıngırtısıydı zenginliğimiz
Halbuki hiçbirini de biz içmemiştik

Anlaşılmazdı simitçilerin bağırtıları
Ben sattığımda Türk Dil Kurumu plaket göndermişti

Yanık olmayan seslerimizle, yarım yamalak söylerdik türküleri
Kara trenlerin gelmesini umut etmeden
Telli turnaların haber getirmesini dilemeden

Eskici geçerdi sokaklarımızdan
O zamanlar sadece yıllanmış eşyaları götürdüğünü düşünürdüm
Kimilerinin yorgun umutlarını da sırtlamıştı halbuki
Geri dönüştürmüş yeni nesillere

Bozukluklardan oluşan bayram harçlıklarımız şıkır şıkırdı
Kağıt paradan daha zevkliydi sayması
Neydi onları cazip kılan
Sanırım köşeli değilmiş hayatlarımız
Ya da köşeyi dönme derdimiz yokmuş

Minarelerde merkezi olmayan ezan sesleri yankılanırdı
Akşam okunuyorsa eve git çağrısıydı yan anlamı
Gün batımları romantik değilmiş o zamanlar

Çocukluğuma iniyorum iyot kokulu sahil kenarında
Nedense dalgaların sesi hiç yankılanmıyor hatıramda