Eyvallah Şiiri - Müyesser Doğan

Kısmetin beşiğin de sallıyor beni zaman,
Gencliğimi uyutur kuytusun da.
Bir ben tanığım,
Her zerresine hayatımın.
Bir ben ,
Helal bir sevdanın eşkiyası,
Anlaşılmayı beklemeye mecâli kalmadı sabrımın.
Derin bir kuyu da inzivâya çekilmis ruhum.
İnsan yaşarken ölmez mi arzı endâmı,
Seksen bin âleme doğar mı nefsin den arınıp,
Şimdi bana desen ki,
Yıldızlar dökülüyor, gölgeler yanıyor,
Desen ki kıyamet anıdır,
ecel ensen de tutup silkeliyor.
Eyvallah der,
Suskunluğa gömüp kendimi,
Teslimiyeti toprak yapar örterim üstüme.
Eyvallah...