Eyvah Oldukca Ezel Şiiri - Seyfi Karaca

Sinelenen…
Dallanıyorken yarenlik içinde güllük agaçlık
Iki sıra boyunca kristal Sonbahar nerden esti,
nerden değdiyse hesapta hic yokluğun Can evlerine
yaraya ilişen tevekkülsüz kamçılar gibi yalın,
Vahsi,
Cana minnet bilinip kimi heves mayilindenki
Kimi gözü dört dönen, masum yalanlardan,
Hüzün nadasında kurak kalan müjdesiz…Mektupsuz....Pulsuz
Gidenin ardından gelişi güzel su serpilirdi yollara
Geçmisine takiple nakarat aynıdan
Irak oldu sevenine dinlenme, eglenme…hayalini yitirdikçe Aram..
Boy boy dikildiği yerlerde cürüyen çadır ve gün
Esti geçti gölgesini perde,obası dününden sallandı
Balam beşiğin
Kalbi kuş gibi carpan elveda ile kırık kanatlarda
Tuttu bizi Apartmanın yüksekçe karanlıga göz kamaştığı
çocukca diller diyerek Yar-ü aygar,
Baştan döndü devran, aydan yere düştü masal ansızın
Dirhem dirhem çig yeşili sunaklı taşlarda
Eyvah eyvah oldu ezel.. Yürekten söküldügünde
Can acısı

Seyfi Karaca.............Nisan / 06