Boynu bükük, garip yapılışlı Allah’ın kulu.
Hiç belli değil ölmüş mü yoksa yaşıyor mu?
Gözlerinin bile feri yok, muamma dolu.
Dedi eyvah! mahvolmuş bir insan bu.
Esirgemiş sanki yaradan her şeyi ondan.
Kurtulamamış kederden, bıkmış hayattan.
Bedeni dertle dolmuş, zevk almıyor yaşamaktan.
Dedi eyvah! o da şikayetçi insanlıktan.
Geçen yıl görmüştüm onu gençti, tazeydi.
Aradan bir yıl geçti, nasıl oldu eridi.
Demek o da gördü hayatın kirli rengini.
Dedi eyvah! gidiyor işte sırtlamış heybesini.
28.11.1977/Ankara
Necdet Cemal OcakKayıt Tarihi : 9.4.2007 00:32:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
SAYGILARIMLA
Hepimize eyvah...Eyvah ki ne eyvah..
Allah senden razı olsun yolculuğumuzu
hatırlattın bizlere..Allaha emanet ol..yunus karaçöp
TÜM YORUMLAR (3)