Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Pişmanlık ateşi cehennem ateşi kadar yakıcı Ersin Bey.Tek sözcükle 'acı' diyebiliriz.Tanrı yardımcınız olsun.Etkili dizeleri beğeniyle okudum.Tebrik ederim.
ah bu ayrılık acı bir şerbet...güzeldi teşekkürler...sevgi ve saygıyla kalın
Gözlerim gözü açık uykulara dalacak,
O upuzun geceler kâbuslarla dolacak,
Bıkmadan usanmadan hep yanımda olacak,
Bitmeyecek bir hasret ve de acı bir eyvah…
Hayallerim yıkıldı hayatım darmadağın,
İnsanlığa sığar mı senin bana yaptığın,
Gidişinle ardında ömrüme bıraktığın,
Bitmeyecek bir çile ve de acı bir eyvah…
eyvah ki ne eyvah dostum,valla darphane gibisin bu kadar ilhamı nerden alıyorsun dostum feyiz veriyorsun her gün,yüreğine kalemine sağlık,tebrikler buda çok hoştu doğrusu.
Hayallerim yıkıldı hayatım darmadağın,
İnsanlığa sığar mı senin bana yaptığın,
Gidişinle ardında ömrüme bıraktığın,
Bitmeyecek bir çile ve de acı bir eyvah…
ÇİLELERİN ŞAİRİNİ KUTLARIM BU GÜZEL ŞİİRİ İÇİN...ÇOOK GÜZEL OLMUŞ SEVGİLİ ERSİN...ÜÇÜNCÜ TAM PUAN ESKİŞEHİRDEN GELİYOR...SAYGILAR SELAMLAR...
eyvah... eyvah... şair yüreği bu hassas olur... hüzünlere teslim olmayınız... mutluluklar sizinle olsun...
tebrik ederim...
saygı ve selamlarımla...
Çok başarılı bir şekilde kaleme alınmış hârika bir şiir. Sizi yürekten kutlarım. 10 tam puan benden şiirinize.Esen kalın.
Timur İlikan
Gözlerim gözü açık uykulara dalacak,
O upuzun geceler kâbuslarla dolacak,
Bıkmadan usanmadan hep yanımda olacak,
Bitmeyecek bir hasret ve de acı bir eyvah…
Tek kelimeyle harika bir şiir kutluyorum benden 10 puan...
Gönül şelaleniz daima çağlasın...
Sevgilerimle...
Hayallerim yıkıldı hayatım darmadağın,
İnsanlığa sığar mı senin bana yaptığın,
Gidişinle ardında ömrüme bıraktığın,
Bitmeyecek bir çile ve de acı bir eyvah...ERSİN BEY YİNE YÜREKLERİ AĞLATAN ŞİİRİNİZ MUHTEŞEM...İNSANLIĞA SIĞMAZ AMA YAPILYOR KENDİLERİCE NEDENLERLE...KUTLARIM
tebrikler sevgili üstadım,şiirin gene herzamanki gibi hüzün hakim,gördüğüm kadarı ile,hüzün her satıra,dolayısı ile her dörtlükte eşit tarzda dağıtılmış,şiir baştan aşağı ganefçe gibi düzgün bir şekilde işlenmiş.bu tarz şiirleri bekleyen bir tehlike var.oda şu.şiiri hüzün yükleyecveğim derken,bir tarafının ayağı yere basarken,diğer tarafının hüzünden yoksun kalması.halbuki siz eczacı misali duyguyu eşit tarzda mg,mg yüklüyorsunuz.buda şiirinizin çok güzel,hatta muhteşem olmasını sağlıyor,bütün bunları alt alta topladığımda,kaleminiyin ne kadar usta olduğunu gösteriyor,kutluyorum.başarılarının devamını diliyorum.....paylaşımın için,edebiyatımıza böyle güzel eserler kazandırdığınız için ayrıca teşekkür ediyorum......kardeşimin sayfasından ayrılırken,sayfanızı esenlikler ve selamlarımı bırakıyorum.lüyfen kabul buyrun......
cok guzel bir siir olmus
tebrikler...
Bu şiir ile ilgili 38 tane yorum bulunmakta