Gönül yıkmak olsa idi muradım,
Neler neler yazardım bak o zaman.
Sabır ile selameti aradım,
Yoksa ağzım bozardım bak o zaman.
Muhannetten bağış değil iradım,
Dostlar yüz çevirse sitemkâr olma,
Mutlaka eksiklik sendedir gönül.
Kendini hatadan münezzeh kılma,
Marifetin hası bundadır gönül.
Kul kusursuz olur sözüne kanma
Sevgilim yok ki benim sevgili günüm olsun,
Sevdalım var bir tane, her günüm onun olsun.
Ne gaflet, senede bir sevgiliye gün biçmek,
Anmazsa her an onu, şu yüreğim kahrolsun.
Hatırıma sultanım neden yılda bir gelsin,
Tam tutacaktım elini,
Kendimi görüyordum, gözlerinin içinde.
Titriyordu yüreğim, kopacakmış gibi.
Tüylerim dikiliyordu heyecanından,
Ulaşılamayacak kadar uzaklardayken,
Zihnimde, gözlerimde bulmuş;
Hicranla başladı tüm şanssızlığım,
Sökün edip geldi hemen arkası.
Benzersiz bir hayat şu yaşadığım,
Uzar gider zulüm çile halkası.
Önce gurbet denen ele atıldım,
Çirkin yüzden bir gün düşer de maske,
Boyalar dökülür mest elden gider.
Şirinlik uğruna girersen riske,
Mayalar dökülür dost elden gider.
Tilki de bürünür gelir de aşka,
Ha geldi-gelecek, ölüm eşikde,
İtiraz edecek yetkim yok benim.
Ak kundak içinde, soğuk beşikde,
İhtiras yedecek tutkum yok benim.
Azrail’le atsam hâşâ aşık da,
Bir olsun da özü sözü insanın,
Kıymet bulmasa da önemli değil.
Doğruluk en güzel ziyneti canın,
Kıymet bulmasa da önemli değil.
Ayrılsın zalimle bir kere yolun;
Mahzun yüzünde sanki
Bir hazanı vardı gül mevsiminin.
Yıkmakla çehreni canan
Devasını öldürdün dertlerimin.
Umut ışığı ararken gönlüm
Her gün her deminde seherin,
Nazar gitti gözlerinden,
Hazlar sızlar kan içinde,
Yollar ırak izlerinden,
Tozlar sızlar yön içinde.
Hasret doğdu nazlarından,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!