Eyüp Cüce Şiirleri - Şair Eyüp Cüce

Gönül attı kapağı efkar sinemasına,
Neyleyim, gerçekle de rolle de üzüm gözlü.
Bir vursaydım voleyi aşkın ara pasına,
Derdim ki autla da, golle de üzüm gözlü.

Saymadım, kaç senedir hep ona yazıyorum,

Nerdesin akıl,mantık,vicdan...nerdesin nerde?
Takılmışlar dokuz yüz onlu kara günlerde,
Kuduz köpeğin özür dileyeceği yerde,
Köpek maması yiyen açlar özür diliyor.

Ne garip; Türkiyede Türk olana yaran yok,

Üzüm gözlüm, sona vardı çetele,
Çizeyim diyorum, elim gitmiyor.
Ya bitir hasreti, yahut ötele,
Kızayım diyorum, elim gitmiyor.

Düşünmeyip ilerimi, ardımı,

Kasma kendini boşuna.
Kullara benzemiyorsun.
Gerçekler gitmez hoşuna.
Ballara benzemiyorsun.

Ona yazdığın şiirler,

Aldatma ve aldanmayla geçti ömrüm.
Önce aldandım,sonra aldattım.
Sonuç mu?
Sıfıra sıfır,elde var sıfır,
Ben elde olanı aldım.

Bekleme be deli gönül,
Zemheride gül bekleme,
Şükret,baykuşsa da ödül,
Çalısın,bülbül bekleme.

Pıhtı iken beden oldun,

Bir asude hayata dümen kırmışken gönlüm,
Baharın son demiyle vedalaşırken ömrüm,
Yıl yorgunu ruhumu inzivaya çekmişken,
Sükunet yollarına gül yaprağı dökmüşken,
Bir avcı ardım sıra seğirtip yordu beni.
Bulduğunda gözünü kırpmadan vurdu beni.

Ömür bir karanlık yol.
Görülmüyor menzili.
Duranlar gidenlere,
Sallar beyaz mendili.
Teo- ate arası,
İnsanlığın can dili,

Üç-beş süslü kelam etim diye,
Şairim sanma.
Ben kim,şairlik kim?
Gül geç,inanma.

Mızrap vurulduğundandır gönlümün teline,

Ben ihtiras gülüyüm nefsin tarlalarında,
Ne haddim ne kadrim var beşerin baharında.
Kimse silip atamaz ayağımın izini.
Yüreklerde beslerim ruhumun garezini.

Adem'in yüreğinde yerim yoktu velakin,