Eyüp Cüce Şiirleri - Şair Eyüp Cüce

Bahçesinde türlü nebat vel zerzevat var iken,
El bağında pamuk toplar,tüyler şahı devletlü.

Gözü görmez halis muhlis Türk'e mahsus kahveyi,
Keyfeylemek için bekler çaylar,şah-ı devletlü.

Sözüm size,şiirden anlamayan şairler (!)
Şiire,abuk-subuk sözle kıyan şairler...
Böyle güzel sanata zarar,ziyan şairler...
Şiir adlı çocuğu kayaktan düşürdünüz.

Farzettik,hece vezni size ağır geliyor.

Sen yoksun; gönül sazım düzensiz,teli kırık.
Çaldığım türkülerde,şarkılarda sen yoksun.
Bir ağaç tasavvur et,en güzel dalı kırık.
O ağaç benim işte,bu baharda sen yoksun.

Kaç mevsim geçti böyle,kaç bahar sensiz bitti?

Niye kaçıyorsun,niye?
Yağmur muyum, dolum uyum?
Sarılmak istedim diye,
Sulu dedin; sulu muyum?

Niye kalırsın hayrette?

Boynumuzu bükerek EL AÇALIM ALLAH'A,
Hey dostlar Hay diyelim ALLAH RIZASI İÇİN.
Besmeleyi çekerek YÖNELELİM DERGAHA,
Aç nefse "doy" diyelim ALLAH RIZASI İÇİN.

Kalp gökte beden yerde GÖNÜL SEMAZEN OLSUN,

Sana bir şiir yazdım.
Hiç okumayacağını bile bile.
Madem ki ben olmayacağım artık,
Ne dilersen dile.

Bahçeli bir evin olmalı.

Var ya şu baştaki kişi,
Sözümüzü laf sanıyor.
Bu Allah'ın çok bilmişi,
Her sözü sin-kaf sanıyor.

Köpeksiz köy buldu diye,

Öğretmenim,okumayı,
Yazmayı senden öğrendim.
Boz toprağı dokumayı,
Kazmayı senden öğrendim.

İlminden aldığım şavkla,

İnsanlara henüz orta yaşlarda,
Kör kilidi takman kötü arkadaş! ..
Pek ciddiye alınmazsın başlarda,
Sinsi sinsi bakman kötü arkadaş! ..

Hekim diyor “Genel adı tansiyon”

Aldanma deli gönül, ömür bir kaç adım yol,
Dünya bir film setidir, herkese var birer rol,
Akıllı olmak zorsa bari gerçek deli ol,
Deliliğe ayrılan hem pay hem de payda var,
Aldırma deli gönül, delilikten fayda var.