Eylülün ilk Günü Hüznün Düğünü

Eylülün ilk günü hüznün düğünü
Halaya duruyor ayrılıklar

Ne çok yığılmışım
İçimin kilitli kapıları ardına
Tabutun bulutuna dökülsün içim
Güneşin içindeki kalbime
Duvağını açıyor yaralarım

Yüzüme inen yağmurlar
Hüznün ekmeğine yağ sürüyorlar
Ciğerimi dağlayan al ağıt
Halaydaki ağrıları çoşturuyor
Kalbimin ritmi ağır aksıyor

Eylülün ilk günü hüznün düğünü
Kirpiklerine düğüm atıyorlar

Beyazı giyiniyorum
Kapaklı kayığa biniyorum
Düğün alayı yapraklar
Koluma giren rüzgarlar
Toprağın üstüne yar ediyorlar

Ülkesini yitiriyor günlerim
Güzlere mülteci güllerim
Hiçbir yere kök salamıyorum
Ayakları yerden kesilmiş yaşıyorum
Rüzgarın ağzındayım, kuşlardanım...