Eylüle İsyan Şiiri - Ali Gençay

I-
Neden diyorum, neden
Dünler naftalin kokar burnuma
Yitirilmiş eskiler mi yakar genzimi
Yoksa unutulan neşeler mi düşer kursağıma
Mazimde terkedilmiş sandallar
Kaburgasında çatırdayan sabırsızlık
Yorulmadı dalgalara dövülmekten
Gövdesinde ‘sevdam’ yazar
Bilirim bu beklemeler haksızlık

II-
Eylül mü bu
Beni benden alan
Hazan mı bana
Kaç var doğum sancına
Doğar mı sarı saçlı kız
İçimde isyan/arsız/sabırsız
Sen doğur güneşi gelsin bahar
Bana bakma sen, aldırma

Bir, bir tüketmişim yeminleri
Durumum rüsva/rezil
Sökülmüş kaburgamdan sanki kalbim
Heyecanım dağıtılmış, sebil
Sende gidersen eylül gibi
Ben öldüm, bil

III-
Karınca yüreğim, kararınca
Ölümüne vurulmuş dağlar sırtıma
Ya aşk neyler adama, neyler bana
Ayrılık bu, bakmak çok uzaklara
İnat değimli, ölmemeliyim
Kırparsam gözlerimi, sakın bağışlama