Eylülden Eylüllere.. Şiiri - Şervan Acar

Aklın yolunu gözler oldum
Sevdanın tanımlayamadığım zümresini
Kahırsız geçen günleri
Ve en çokta seni
Bekledim..

Bir yolla empati kurdum
Üstümden geçen nesneleri
Dalından kopup bana tutunan yaprakları
Çukurlarıma düşüp bana sövmeleri
En çokta seni...
Düşündüm..

Matem ile nikah yaptım
Beni bırakıp birakmamasını
Neden hüzünü merkeze aldıgını
Ayrılmak isteyip istemedigini
En çokta seni..
Sordum..

Toprağımı avuçladım
Kurak bırakılmasını..
Sürekli bombalar ile tahrip edildğini
Bunların yüreğine zarar verip vermediğini
En çokta seni..
Sordum..

Güneşe baktım..
Doğudan doğduğuna
Doğuşundaki o inanılmaz coşkusuna
Batıya vardığında hüzünlenip solgunlaştığına
En çokta güneşte sana..
Baktım..

Yüreğim, seni koparıp atamıyorum bedenimden
Evinim.. düşlediğim sevdanın tek dayanağı..

Ve tanımsız zümrem.. ve sana bakamayıp beslediğim umutlarım....
Nesini söyleyem sana.. yüreğimdeki güzelliğinin..

Ah be evinim..bizmiydik sevdanın ateşinden kavrulacak tek sevdalılar..

(01.11.2007)