Bekle Sevdiğim Şiiri - Şervan Acar

' Bekle sevdiğim bekle..
Boyun eğmeden bekle..
Gözünde yaş, gönlünde keder olmasın..
Üzülsende üzüntünü kimse bilmesin.. '

Sokakların o sessiz çığlıkları arasında bir sen eksiktin yanımda.
Her seferinde temiz tutmaya çalıştığım, fakat benim olmayan elbiseler.
Unnuttuğumda, acılarla birlikte gelen bir türkü çığırıyordu; seni..
İhanet ettiğimde, sen çıkıyordun karşıma; umuda.
Üşüdüğümde bir sen düşlüyordun beni, ısınmak için değil ısıtmak için.
Bir sana özlem duyuyordum, yedi telli sazlarla bile anlatamamışlardı seni, Ben daha saz çalmasını bilmezken.
Her defasında umut oluyordun bana.
Aramızdaki o amansız toprak parçalarının suçuydu,
Elini tutamamam,
Avuçlarında ağlayamam,
Yüreğindeki yaraya merhem olamamam.
Derman olamıyorsam sana yaran olmak istemem.
Ben sana yara değil yar olmak isterdim.
Lakin Sen benim yaramsın.
'Yaramı sarma, yaram derindir.'
Bizki... Çözümlenmesi güç bunalımlara, zorluklarla karşılaştık...
Herkesin kaçtığı, uzaklaştığı kişiler olmuştuk belki..
Hiç bir şey yarının güzel günlerine kıyamayacaktı.
Sevdamız, inancımız bütün güçlükleri yenecekti.. Yenmeliydi..
İdeali, mükemmeli değil, yapılması mümkün olanı yapmalıydık...
Rüzgar gözlerimi kamaştırıyor..
Yüzüm gözüm toz içinde.. Oturdum...
Rüzgar bütün umutlarımı götürmüştü..
Başka şeyler düşünmek istedim.Kendimi zorladım..Ama kahrolası Yaşamımızda sadece yasaklar var..
Zulümler var..Gözyaşları var...
' Bana yasak dediler evlat! ' dedi..Kirpikleri dökülmüş, gözleri kan çanaklı Yaşlı bir adam..
Ciğerlerimin yerini değiştiriyorlardı sanki..
Bu yasaklar bitmeyecekti sanki.. Yasakların Arkadasından 'sevdam' Gülecek.. Ama.. Hep arkada kalacaktı..
Ne yapsan yasak..
Sevsen yasak..
Bağırsan yasak..
Konuşsan yasak..
Yasaklar elbet bitecekti..
Ağlamak istiyordum... Kendi kendimden utanıyorum..
Düzensiz bir yaşamın ortasında tüm yollarımı kaybetmişim..
Dayanacak hiç bir şeyim kalmadı..İçimdeki acıları dindirmem gerek..
Bu Ülkede acılar için dermanları bile yasaklamışlar..
Sevdaları yasaklamışlar...