Bağladın!
gönülden,elimi...ayağımı...
Git!
diyorsun hadi,
nasıl giderim...
Geleceğim,
diyorsun eğer beklersen...
sabah geçti,
öğlen geçti,
vakit...ikindi!
yüreğim,
şimdi sorgulardadır,
cömertçe harcadın,zamanlarımı...
Hayatım,
otobüs durağında bir taş...
bıraktığın yerde,
hala bekliyor seni...
İşte
güneş yanığı sandığın,
esmer yüreğimde izi kalan,
beklerken tükettiğim,
son,
bahardı,
Eylüldü...
yıllarca saklamış,
güneş çalmaz sanmıştım,
benim yüreğim miydi...
bu kavrulan,
demek ki...
buymuş,
Eylül yanığı,
Yandım sundurma gölgelerinde,
hiiiç farkına varmadan...
Eylül 1994 /Zeytinalanı -Urla
Fatma MüjganKayıt Tarihi : 20.9.2007 22:34:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Fatma Müjgan](https://www.antoloji.com/i/siir/2007/09/20/eylul-yanigi.jpg)
öğlen geçti,
vakit...ikindi!
güneşiniz hiç batmasın...
Kutluyorum .
Saygımla
TÜM YORUMLAR (11)