Eylül'ün Hikayesi III Şiiri - Erdem Kaynar

kaldırım taşlarını aşındıra aşındıra hayatın, yorulmuş
yoruldukça susamış ölüme
karanfil kokusunu unutmak
kimi bahar aylarında bir yitirilmişlik çeşididir
yazılmış şaheser hikayelerde
kaldırım taşlarında susamak
kimi resmi güncelerde bir yaşam biçimidir
kimi resmi güncelerde senin ismin
herhangi bir cerrahi operasyonun orta yerinde
alnı terleyen doktora neşter uzatmak gibi sahte
ve vicdanı yormayacak kadar masum

açtığın pencerenin karşısındaki manzara
egosantrik noksanlıklarımın arasında
yerden çıkan bu teşekküllü şelale
neşeden çok acıdan söz eden
ve anlattığı hikaye kendisinden fazla sevilen
mahzun ve mahcup bir derviş
göğü dikerken bakışlarıyla
akdenizde vurulan bir ispinoz
yan mahallede bıçaklanan bir çocuk silüeti
ve beynimi kurcalayan bu teninin yalın hali

bir gün, sanki bir şey hatırlarmış gibi
kaldırdın kafanı ve baktın bana ilk kez
gözlerinle öptün ve okşadın beni
yavaş çekim bir cinayet sahnesi gibi
gözlerini kırpmazken, nefes almayı unutmak gibi
katili de, kurbanı da umursamadan
usul usul izledim ben de seni
neydi bu gözlerindeki, gündüz vakti
ayın dans figürleri
neyin nesiydi, bu gençlik vakti
içimdeki bu intihar isteği