Eylül Tüketti Umutları Şiiri - Kenan Gezici

Uyanmazlar içimdeki sessizliği işitmeyen sağırlar.
Sessiz çığlığım ulaştı yerle gök arasında dolaşır durur.
Dışarı güllük gülistanlık görünür, içimde var bir yağmur.
Bir düştün mü fikrime, anımsamadan başlar bin yağmur.
Yıkık rüyalar ötekileşmiş hayaller olurlar buna sebep.
Can yağıyor can üstüme üstüme, göreceğim yok güneşi.
Dağılır salçalarım, benzer nasıl ki avare gecelerime.
Ses mi yok ışık mı yok olmayınca nedense olmuyor.
Daha nisandı benim ama kala kaldım çakıldım eylülde.
Mayıs ayı yağmuruna benzer ki eylül yağmuru.
Biri canlandırır biri soğutur hayattan el çektirir her an.
Bilirsin yeşerir umutların, birikmez boğazında yutkunursun.
Yaz gelir ardından her yan olacak güllük güneşlik.
Ama sonbaharlar öyle mi geliyor eylül buna olur sebep.
Ardında gizlenmiş kış sinsice bekler tüketir umutlarımı.

Kenan Gezici 17/10/2025