Insani yasadigi dünyaya topluma cevreye ve hatta kendine yabancilastirip yalnizlastiran her seyin basinda yasama sevincini artiran ilgi ve istahini köreltip,hayatta var olma ihtiyacini karsilayan topyekün sorulara ve sebeplere aciklayici anlamlarda kaynaklik eden egilimini istegini duygusunu hevesini hakkini ilkesini kuralini heyacanini hazzini bilincini duyarliligini köklü damarlardan uyandirip yönlendiren; ve dengeleyen huzura varmanin bütün aidiyet baglarini sag ve diri tutan varligi yokluguyla ilgili KARSILIKLI GÜVEN ve LIYAKATLiLiK esasidir.
Buradan degerini ve dengesini bulmussa akli fikri inanciyla itibarli kisilik karakterin özgür ve özgün öznesidir insan. Yine burdan hic kimsenin güdümlü soytarisi, rezillik rüsvasi ve bagimli kuklasi olmaksizin degerini dengesini kisiligini ve karakterini cevrelenip büyüyüp bulmussa insan, deneyimli birikimli akil fikir vicdanda dogma büyümeyi sapasaglam iradelerle kendine islemis kaydetmis onur haysiyet ve INANCIN sahsiyet sahibidir insan. Bu kisilikte özgür aslini özgün nesline cogaltan toplumsal yapi ve doku, KISI KEYFIYETINE kul köle dalkavuk yahut nice ilkesiz onursuz veya omurgasiz ufalip kücülme düsüklügünde ezilip bükülen hayat ömür itibar ve bel baglama iradesiz yetkisizliginin kuklasi köpegi olmaz asla. Orda kimsenin özeli ve zevkine doyumsuzluguna hirsina ihtirasina bencilligine görgüsüzlügüne hizmetkar ganimet mülkü veya sorgusuz sualsiz her türlü hinligin haydutlugun kesinlikle yargilanip sorgulanmaz temeline esas hirsiz yolsuz gammaz harami capulculugunun üstünü kapatip örtüp koruyup kollayarak sabikasini sicilini sucunu ayiklayip temize cikaran yapay ilah yapmacik hükümdar uydurma tanri kutsayicisi degildir isleyen cark yürüyen düzen. Ünkü orada adalet vicdan hak; esit vatandaslik onuruyla degerini kiymetini bulmus HUKUKUN ÜSTÜNLÜGÜNE dayanir ve güvenir insan hayati ve toplumsal düzen.
Bunun böyle olmadigi yerde kayirmacilik ve tarafgirligin önemsenip ön pilana cikarildigi, yolu kaynagi sebebi azanimi bütün kirli dolambaclardan, kisiliksiz iliskilerden, karaktersiz köksüz ve ruhsuz carklardan gecen; ulasacagi servete sermayeye mala mülke saltanata gösterse dair hic bir insani sorumluluk aidiyet akil fikir vicdan tasimayan,cikar avantasi disinda herkese robot herseye acimasiz umarsiz mahluklasmis her firsata düskün her eristirip ulastiran sebebi kutsal ve mübah görüp sayan; istismarciligin devleti ortadan kaldirip ve tüm devlet imkanlarini kisi ve gürüh keyfiyetinin suikastci tetikcisi olarak kullandigi basi bozukluk sarmali hakim olur hükmeder.
Ve burada artik bir zamanlar evlere odalara sigmayan cocuklariyla sevginin sayginin dogurup dünyaya getirdigi; her dünyaya gelen cocuga toplumsal aidiyeti güclü kuvvetli ortak yasama rahmi esigi kapisi dagi bagi ormani kültürü topragi alani cevresiyle kucaklayip bagrina bastigi insan akli fikri birikimi kaynagi ve kalbinin en orta yerinde; herkesin ayni degerle vazgecilmez sayilip bilinerek onca isin gücün arasinda birbirini avutup sevindirip zoru kolayi tüm yönleriyle paylasarak bilgi beceri sahipliligine büyüdügü ne insandan ne toplumdan kalma hicbirsey yoktur artik.
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta