Eylül Güneşi Şiiri - Coşkun Kumru

Senin bedeninde bir dünya haritası çiziyorum ömrümün boşluğuna
Hüzünlerim dağılıveriyor gökkuşağıyla bezeli bulutlu atlasımda
Yıllardır özleminle konuşan çaresiz bir suskunluk var yüreğimde
Bir o kadar sessiz, ben o kadar sitemkar...

Yutkunduğum sadece ağır aksak dökülen kelimeler olmamalı Eylül Güneşim
Bir kere değil, bin kere öldüğüm bir ölüm sessizliği
Sen olsaydın geçmiş denir miydi
Yalanlarla keşmekeş, sensizlik boyalı bir başyapıta...

Eylül güneşim, şimdi senin varlığın içinde var olmanın mutluluğu
Kanatlarımın senin bahçende çırpınışının verdiği huzur...
Kalbi bir gözyaşı tanesi kadar masum olan Güneşim
Eylül ayıdır benim doğumum, gayrı takvim istemem...