Eylül gözlerine yağardı Şiiri - İrfan Sa ...

eylül gözlerine yağardı

eylül gözlerine yağardı,
mevsim sıradışı haykırırken günlerden.
sonra uçurumlardan düşerdi yapraklar
kalmazdı bizden eser
biz uçardık gökyüzündeki buğu
mavi deri değiştirirdi.
kalmazdı bizden eser…

biz yanardağları saklardık koynumuzda
dağlar çocuklarına rüzgardan şarkılar mırıldarken
sevdanın namını göğsün çatalında yaydık dünyaya
dünya eski dünya
biz dizlerimizle kapandık ayağına.

ellerimiz sırtımızda toplardı bizi parmak parmak
biz aşkı okurduk dudaklarımıza
kurşunlar eski kurşun
kalbimizde delik koymadık asla
koymadık kokularını kaybedenlerden bir parça
biz eski bizdik
bildik kokulardan uzandık aşka

ay senin bakışından gelen devran afeti,
açar,
bahar-bahçe güzel.
biz toplardık sararmış teni
sarı saçlarında intihar ederdik sonra
ve ölmezdik kanamalı yaralarla
öldüremedik kendimizi…
ölüye saysalar da bizi…

ve can sarmışız kalbimizin etrafına
sevdamızdan efsunlu sözlerle
bizi ölü saymışlar
sevmişlerimizi kimse bilmezse de…
kavgasındayız
bitimsiz yaşın en akan oluğu ile
bıçak kesemez,
biz ancak buyuz.

çok çetin saydığı gecelerde tanrı
kaybedemedi bizi
biz kaybolmadık
yüreğimiz kuşların kanadından
hasretimizi dindirdi…
gözlerimiz yaşlarını aynı akarsudan taşıdı
memelerini zamanın
yarım elma koyduk göğsüne
gölgesini dağ belledik
uyuduk ki
düşümüzde yakalamak için aşkı…