Eylül'e Sorsunlar Seni

Eylül'e sorsunlar seni.
Okunurken yakamozda yazılmış şiirleri...
Eylül'e sorsunlar seni.
Seyre dalarken gözlerin ufkun pembeliğini...

Bu güz gecelerinde çıkma yâr pencerene.
Yıldızların aklı şaşar, ay nerede?
Kimi kayıp gider, bırakıp son şulesini gökte.
Eylül'e sorsunlar seni, şiir beyhude...

Bu dağlardan esen rüzgar, sana varmak için mi?
Sokakların sessizliği seni duymak için mi?
Kara bağladı bulutlar, bu bir hicran mevsimi mi?
Eylül'e sorsunlar seni, âşığın şair mi?

Girmiş börtü böcek, kapkara toprağına.
Verem oldu yapraklar dökülür yollarına.
Sen çıkınca lâl oldu kuşlar, uçtular uzaklara.
Eylül'e sorsunlar seni, o da âşık değilse sana...