Eylül'e İsyan 2 Şiiri - Barış Üner

Durup durup ogünü anımsıyorum,
O derin bir iç çekişten sonra gelen,
Ve beni mahvedeceğini bilmediğim sessizliğini,
Anımsıyorum! ...
Bir an olsun gözlerini ayırmadığın gözlerime,
O gün bir kez bile değidirmediğin gözlerini,
Anımsıyorum! ...
Her anı,her kelimeyi,ogüne ait herşeyi anımsıyorum.
Anımsayamadığım bir tek yüzün var.

Unuttum saçlarını,burnunu,ağzını,
Bir tek gözlerin kalmıştı aklımdan hiç çıkmayan.
Hatırlıyormusun bir gün bana bir resim uzatıp,
Benim olmadığım gecelerde bakıp anarsın sözünü.
Hala duruyor o resim, ama SEN yoksun.

Bir gün oturmuş fenerde yalnızlığımla başbaşa,SANA içerken,
Denize düşürdüm o resmi.
Eğilip almak için uğraştım.
Aldım sonunda.
Ne saçların kalmıştı,ne gözlerin,
Ne de sana ait başka bir şey.
Geriye kalan küçücük bir beyaz kağıt,
Ve ortasında simsiyah bir leke,
Tıpkı,tıpkı sen gittikten sonra hayatımda kalan tek iz gibi.
Hatırlıyormusun, mevsim sonbahardı,
Aylardan EYLÜL...

18.02.2005 / Tekirdağ