Eylül Dolaylarında Yolcuyken

Hatırlıyorum da ilk defa
Sizin oraların erkeği kimdir,
Nasıldır insanlardır bizden uzak siz?
Gibi sapır saçma sorduydu benden
Her saatın onaltı geçesinde eylül tarafına yolcuyken güz
Karşında duruyor dedim
Ve boyu akşama değiyordu zamanın
Bizim oraların insanı ne çözülmez bir sır
Ne akılermez muamma..
İnsandan ne anlıyorsan odur dedim
Erkek dediğinse annesinden aldığı hayatın
Bir kadını nasıl seveceğini ilk ondan öğrenmesi gereğince
Aklında hep aşkı tutan ladesi...
Yutkundu..kızıl dudaklarında dilini dokundurdu
Sonra topladı
Sevmek sevilmek mümkündür yani? Dedi...
Herhalde yani dedim...
Ee her halde...Eğer sen kendinde mümkünsen dedim
Ve sen ne kadar bağlıysan
İnsandır,
İlini bilene, yolunu bulana, halını dilyeyene samimiyetle kalbinin
İnsan insandan başka mı..?
Sevmek herkese heryerde mümkündür dedim...
Üstüne beş sene sefasını sürdük
Hatırlıyorum da onun da tüyleri sarı çizgili kedisi vardı
Polonyalı yıllarevvelin göçmeniydi kara kız..
Bir şehri bir şehre yüklediğimiz
Tren seferlerinin

Seyfi Karaca......Mart / 11