dokunmayın bana, nerdeyim ben... hani beni aylardır besleyen can... herşey, herkes yabancı ama ne güzel bakıyorsunuz bana. neden seviyorsunuz beni bunca...daha tanımadan sevmek...elimi tutan bu el kimin...nasıl da güven veriyor bana bu eller. ya sımsıkı sarılıp koklayan? üzerime bunca sevgi dolu göz varken eylülün serinliği üşütemez ki beni. hadi her kimsen bırak beni. bir koku var burada...aylardır bir olduğum o canın kokusu. kim...kim o...'anne' mi diyorsunuz siz ona...'anne'....'annem'..'merhaba...ben geldim. yıllardır beklediğin ben, nihayet geldim. sarıl sımsıkı...kokla beni. sakın bırakma. annem. bu kim...baba mı...'baba' ne demek anne...o da beni sever mi, korur mu senin beni aylardır koruduğun gibi...anne, önce sen tut ellerimi...sonra babam... çok büyük bir yer burası...korkmayım hiç. bakın, uzattım elimi...tutunmaya çalışıyorum hayata. yardım edin bana..tek başıma, dimdik ayakta kaldım diye sakın bırakıp gitmeyin...sizin böyle karşılıksız, hesapsız bu sevginizi yaşamak öyle güzeldi ki.sizi çok seveceğim...
kızınız Eylül
22.9.2007
Kayıt Tarihi : 17.10.2007 08:29:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (3)