Eylül de Gel Şiiri - Tuğrul Pekel

Eylül de Gel

Ankara’yı özlüyorum ve de seni.
Kaderimsin alnıma yazılan.
EYLÜL de doğuşum gibi.
Uğurumdun Gizemli
Bir sonbahardan
Bana kalan

Gönül kapımı çalmadan geldin,
yerleştin. arsız kış güneşi gibi.
Kimin neyisin diye sormadan.
Küçük bir kentin yalnız çocuğuna.
Mutluluğum oldu yokluğunda hayalin.
Yaşanması gereken en büyük,
Günahım. Ve de vebalim oldun.
Gelirsen bir daha,
Yine EYLÜL de gel.

14-07-2006-Cuma
Tuğrul Ahmet Pekel