Her yer toz toprak olur,
Rüzgarlar eser daha bir hızlı,
Yemyeşil bahar mevsimine inat,
Yapraklar sararır önce usul usul
Ve ardından yere dökülür çaresiz,
Geleceği karanlık yola koyulur
Eylül ayı gelince...
Kuşlar en içli ezgileriyle,
Ağıt yakarlar solan güllerin ardından,
Acılarını haykırırlar çekinmeksizin.
Ne anlayan olur hallerinden,
Ne birileri gelip tutar ellerini.
Defalarca ölürler batan güneşle,
Çırpınıp dururlar gün boyu umutsuz,
Eylül ayı gelince...
Veda türküleri söylenir, aşk istasyonlarında,
Ardı sıra ayrılıklar başlar sıra sıra.
Yarınlar koyu karanlık, kalpler yaralı,
Umutlar keder yüklü, darmadağın.
Damla damla yaşlar süzülür gözlerden,
Çaresizlikler filizlenir, ince ince
Mendiller ıslanır, gözler nemlenir,
Eylül ayı gelince...
Kayıt Tarihi : 1.9.2003 12:49:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
tekrar aynı verimle canlanabilmek için nadas zamanıdır tabiatın...
ve gurbete sallanan özlemli eldir...tekrar buluşana dek bir seslenmedir...
anlamlı şiirdi Mehmet Ali Bey...selamlar...
TÜM YORUMLAR (7)