Eylül ayı yaklaştığında,
Bir mutluluk sarar içimi.
Bulutlar çiçeklere ağlar,
Yaseminler çeker ilgimi.
Havayı koklayınca dışarıda,
Rahatlık alır zihnimi.
Güneşi izlerken batıda,
Yaseminler çeker ilgimi.
Aklım kalmazdı ki hiç,
Açılınca konusu.
Nerede görülmüş lavantada,
Yaseminin kokusu?
Kimin umrundaki zaten?
Düzgün düşünemiyorum bile,
Yalnızlık kokan zihnimde,
Yaseminler açtığından beri.
Şimdi diğer çiçeklerin hepsinin,
Yüzü solgun, gözleri şiş
Ve saçları dağınık.
Yaseminler açtığından beri.
Büyümen için yanına koydular,
Sonra kalbim gibi, kırıp attılar beni.
Aslında büyüyen bendim,
Yaseminler açtığından beri.
Kayıt Tarihi : 31.5.2020 15:43:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Eylülü olamadığım Yasemin’e...
![Berat Atakan Koç](https://www.antoloji.com/i/siir/2020/05/31/eylul-ayi-2.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!