Dur, gitme eylül;
Her şey seninle başladı!.
Şimdi esiyorsun deli-dolu
O fırtına, o kasırga, o hayat..
Gelişin, gelişin miladımdı,
Tam işte bitti diyordum,
UÇURUMUN DİBİNDE ÇARESİZ;
Beni hayata döndüren O ADIMDI!.
Kışın ayazında geldin;
İlk cemresinde baharın,
Bir rüya, bir düştün bitmeyen,
GÜNEŞİM OLDUN, YARIN!..
Günlerdir yoğun bir sisin içindeyim;
Ruhum kuşatılmıştı EYLÜL,
Karabasanlar sarmıştı her yanımı,
Tek bir SÖZ diyemedim,
Bulamadım her hangi bir kelime,
ANLATSIN O AN’IMI!..
Şaşırdım; susan-konuşmayan dilime!..
Bu işi Ekime bırakma;
SONBAHARIM SENSİN EYLÜL
Yakındır, başlar KARA KIŞIM!.
Sen dokuz ayı sırtladın,
Benim omuzlarımda 35 sene,
..ve içinde yirmiyedi yıl!..
Tutamıyorum, akıyor göz yaşım,
AŞKA YENİLİYOR, AKIL!..
Kayıt Tarihi : 9.1.2018 00:33:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!