Eylül Şiiri - Suat Kayis

Mabede,
Yine Hazan düşmeye başladı.
Aylardan Eylül,
Günlerden salı,
Takvimden,
Bir yaprak daha düştü,
Olmayan teselliyi,
Doldurdum kadehime,
Seni......
Yudum Yudum içiyorum hayalinle,

Yine bir sonbahar vakti,
Hafiften Seher yeli,
Dokunuyor bedenime.
Usul usul ıslık sesi ile,
Kimsesiz,
Karanlık,
Yürüyorum ezbere.

Buram buram,
Sen kokuyor bu şehir.
Kokunu getirmiş,
Dolunay gözükmüş,
Denizin üstü,
Yakamoz parıltısı,
Bir melodi var kulağımda,
Senin şarkın dilimde,
Mevsim son seyrinde,
Şehir derin uykusunda,
Söyle......
Hangi sahil kenarında ,
Hangi kıyısındasın,
Hangi Alacakaranlık,
Kim bilir......
Belki beyazlar içinde,
Kimin karanlığını aydınlatıyorsun.

Benide al,
Sar bu bedenle bir ömür.
Zulmün yetmedi mi bana,
Derman varsa sende,
Deva varsa sende,
Yaşamak varsa sende,
Ama ölmek varsada......
O da senin elinde.

En çok özleyen benim,
En çok çabalayanda,
İçimdeki sönmez ateşin,
Bitmeyen sevdanın,
Ateşi bende,
Ama son nefeste belkide,
Kalbimi kandırmaya yetmiyor.
Çaresizlikten aklını yitirdi.
Deliye döndü.
Yokluğun yıldızlara,
Adını yazmak kadar zor.

Yine mevsim sonbahar,
Aylardan Eylül,
Mabedin içinde Hazan,
Zaman ya salı,
Yada sonrası,
Kulağımda çalan,
Yitik ritimsiz Melodi,
Deniz kenarında,
Yürüyorum,
Yolum karanlık,
Ne dönecek evim,
Ne de Gidecek yerim var.
Zamanın son demindeyim,
Belkide son cümlesinde….