Ruhum solmuş bir gül
Ne ateş kalmış ne duman ne de kül
Bembeyaz bulutların söylediği hüzünlü bir şarkısın
Mevsim sonbahar aylardan eylül
Ağaçlar gibiyim artık
Yorulmuş, yıpranmış dallarım kırık
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta