Pencereden yağmur damlar,
Ağaclar soğuk ama yaş ağlar,
Bizim çocuk anlatmaya başlar...
Ne yardı bu sevda etmiş deli,
Semayı delmiş bu kalemin dili,
Güzel(e) bakmak sevap idi...
Açtı ağzını yumdu gözünü,
Kötü değildi güzeldi sözü,
Eylül biraz nazlı ama bilir özünü,
Akıl mı kalp mi piri,
Bir arada iki derede kalmış gibi,
Saatler geçiyor yanıyor kalbi...
Ne yelkovan durur yerinde,
Ne de gölge ağaç dibinde,
Mvesimler geçti,
Yar yavaş yavaş gitti,
Ne dost ne muhabbetti,
Kim bilir belki bir dua idi,
Gözü yaşlı bir oğlan,
Elleri bomboş kalbide emin...
Dedi bu sevda bitmez,
Biten hikayelere üç nokta gelmez...
Zaman zaman dediler,
Yar için baharı bitirdiler...
Kaç bahçe öldü deme,
Bilmem yar sadece gül diye...
Kalbimden geçenleri bilsen...
Hayat geçiyor gözlerin,
Gözlerime değdiğinde ölsem...
Elimde kalem bitmez bu dert...
Zamana ant etsem de sert...
Kalbim acıyor, söktü gidiyor...
Yel geliyor ıraktan
Sevda göçüyor yavaştan
Bir kalem bir kağıt
mürekkep olsa gözyaşlarım
Ne kağıt yeter bu hisse
Ne kalp dayanır bu derde
Dere almış başını akarken
Vakit göçme vakti
Bana sorsan en güzel çiçektin
İstemesem de üzerdin
Bahar gelmiş çiçekler açar
Bakar gözlerim yalnız seni arar
yok toprakta bir eşin
İmkansız mısın söylesene sevgilim?
İncirler çiçek açtı hadi gel
Ne ayrılıklar bitti ölümden beter
Bir bakış atsan kalbim gider
İki yalan söyle tekrar aklıma gel...
Kayıt Tarihi : 24.4.2022 16:34:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
