Eylül Şiiri - Zeki Tüyen

yaz ateşinin seyreldiği günler eylül
sarı yaprakların hüznünü taşır gönüller
güz umutları dökülür yollara
gündüzler sürgündür ışığa
gecelerse yorgun bir yüz gibi
bir karanfil düşü damıtır zamanın elleri
eski ezberler zihinlerde coğrafyasız ve adsız
kimin yazgısıdır aşk bu derin bilinmezlikte
ve karadut tadı gibi ağızlarda dağılan
bakış telinin inceliğinde inceden inceden
tambur sesleri nağmelenir tıngır mıngır
yağmur bulutları yabanıl suların
sonsuz kıvrımlarında gizlidir ikindi güneşi vakti
o yaz günleri şimdi, o yaz günleri
o eski hayaller gibidir, eskimiştir
ve dudaklarında bir çeşm-i siyah şarkısı tenhalığın

eylülü doldur kadehe n'olur eylülü
önce seni içeyim gözlerinden
sonra eylülü
eylülü doldur kadehe n'olur eylülü
doyumsuz bir şarap gibi
içeyim eylülü
gözlerinden eylülü

istanbul; 19.09.2020