Eylül Şiiri - Servet Üstün Akbaba

EYLÜL

Kül renkli çiçeklerin yüzünden geçiyorum,
Bir türkünün en ince sözünden,
Bir sarnıcın koyu gölgesinden..

Varsam diyorum
Konakların masal kokan divanına
Bir nişte kandil fitili geçmişe uzansam.
Kim uyandırır içimi ?
Ağzı sımsıkı kapalı bir ayrılıktan,

Güz annemdi
Göçlere bağışlamıştı beni,
Ve eylül ikindisinde bir çığlık
Sığırcık kuşları son ayinlerini yapmıştı bahçede
Onlar gittiğinde
Birden yaşlanmıştı annem

Ben sudan geldim oysa
Bir gölgeden
Terk edilmiş bir evin avlusundan
Bir gece
Ay kokan kadının gözlerinden doğurdum kendimi

Servet Üstün Akbaba