Nurşah Şenel - Eylül Şiiri - Antolojime ...

Eylül...
Neden sevilir ki ruhu açık mavi sanılan bu veda kuşu
Halbuki hüzün kokar hazanı müjdelemek için kanat çırptığında...
Düşümdeki dört yapraklı yonca başlar yaprağını dökmeye
Kayalık dibinde gruplaşan papatyalar bir bir eksilir mevsim dönerken hazana
Toprağa sıkıca sarılmış ağaç da ağlar vedalaşamadığı her bir yaprağına
Hem sonra birbirinden ayrılan ellerin soğuyan terleriyle hatırımdadır hep eylül