Eylem Özdemir Şiirleri - Şair Eylem Özdemir

Ben seni sevmelere doyamıyorum,
Yıllardır süren susuzluğum gibisin,
İçtikçe sana bir türlü kanamıyorum.
Yanıyor yüreğim ve yanıyor ellerim
Nereye sen diye dokunsam,
Yakıp kavuruyorum.

Geçti güzel günler,
Limandan az önce ayrıldı gemi,
Geride kalanlar hüznün eseri,
Limanda beklese de yalnız serseri,
Kimsenin suçu değil.
Bu onun eseri

Ansızın geliveren bahar gibisin,
Yılların yorgunluğunu bir anda unutturan.
Şiirlerin özündeki duygu gibisin,
En olmadık yerde aşkı uyandıran.
Eski şarkılardan bir mısrasın sen,
Sonu hüzünlü bitenlerden.

Kapkara bulutlardan bir dünya kurdum kendime.
Hani o masmavi gökyüzüm vardı ya
Şimdi fırtına grisi olmakta,
Ve sensizliğin şiddeti gün geçtikçe artmakta.

Mutluluğumu, mutsuz günlere böldüm ellerimle.

sana yep yeni şarkılar dinleteceğim,
sanki her zaman dinlediğin.
sana sevgiyi anlatacağım,
her zaman sevmeyi isteyeceğin.
sana şiiri öğreteceğim,
hayatından bir parça bulacağım.

Ne sevdalar yaşadı bu gönül,
Ve ne şiirler döküldü bu yürekten
En güzellerini seni dinlerken yazdım.
Bir başkaydın benim için,
Sevdalı bir adın ve müzik kokan bir ruhun vardı.
Ne saman seni dinlesem,

Soğuk iklimlerde yaşadım senelerce.
Bu soğukluk, bu yabanlık ondan.
Güneş nedir bilemedim yıllarca.
Masallarda sevgilinin saçlarıydı güneş.
Benim ise hiç güneşim olmamıştı.
Donuk bakışların sahibiyim ben.

Bahar gelmiş, duydun mu?
Ağaçlar yaprak,
Çiçekler tomurcuk salmış.
Güneş perdesini aralamış,
Bülbül gül ile kucaklaşmış.
Yavru ceylan zıplamaya,

Bir hasretin çığlıkları yükseliyor yüreğimden
Görmemenin ve görememenin isyanı var gözlerimde
Titreyen ellerin son takatiyle arıyorum ellerini
Buruk bir yürekle bekliyorum seni.
Hadi gel, ıslak kirpiklerimi kurut,
Soğuktan kaskatı kesilmiş kalbime dokun,

Her şey bildiğin gibi
Hiç değişmedim
Yüzüm hala aynı
Beni bıraktığında ayağımda olan pabuçları giyiyorum hala
Havalar sen gideli epey değişti.
Ne yağmur yağmur gibi yağıyor