Eylem Özdemir Şiirleri - Şair Eylem Özdemir

En çok seni sevdim bu dünyada,
Ve en çok senin hayalini kurdum.
En tatlı düşlerimin başrollerinde sen varsın,
Sen çikolatamın en güzel kenarı,
Sen şekerlerin en tatlısı.
Elma şekerinin en kırmızısısın sen.

hiç hatalarında boğulduğun oldu mu?
ya sonra kahrolduğun?
pişman olup da mahvolduğun?
kendi elinle kazdın mı hiç mezarını?
hiç kendine ağladın mı?
hiç bedenin ölüme giderken,

Öyle bir sevgi düşün ki,
kitaplarda yazılmamış olsun;
öyle bir sevki,
senin sence bir anlamı olmasın;
öyle bir bak ki,
bakışlarında bütün duyguların yolculuk ediyor olsun;

Gel ne olur;
Koyma beni böyle ortalarda.
Sensiz yalnız,
Sensiz yarım,
Sensiz mutsuz ve huzursuzum bilesin
Bir el, bir ayak,

Çok zaman değil, birkaç ay önce
Gözlerin gülerdi, ben gülünce.
Ben deli adamdım, sen tatlı kız,
Dünyada ikimiz vardık, birde aşkımız.

İçimi kemiriyor bu amansız illet.
Lime lime parçalanıyorum sanki.
Ne umudum kaldı yarına,
Nede mücadelem var yaşamak adına.
Yavaş yavaş tüketiyor beni sensizlik.
İçin için kanıyor yara.

sen benim ilk,umudumsun
daha önce hiç ummadığım
ayarıpta görmediğim
hissedipte sevmediğim

sen benim ilk, hayalimsin

Kim bilir, belki bu yazdığım son şiir,
Belki bilinir,
Belki de tahta bir masanın üstünde eskir.
Bu yazdığım son şiir,
Belki bir rüzgar bulur,
Belki de adres bilir,

Güneş gibi girdin hayatıma,
Mutluluk verdin.
Toprak oldun, ısıttın beni.
Yağmur oldun, büyüttün.
Rüyalarıma pamuk pamuk bulut oldun.
Gecelerime yıldız yıldız parıltı.

Sen benim gülümsün kıyamam sana,
Dikenin batsa kıramam seni.
Dalında güzelsin, kopamazsın,
Sen bir asi gülsün, dağlarsız yapamazsın.
Susuz yazlar, keskin ayazlar vız gelir sana.
Bir esaret mahveder seni, birde mecburiyet.