Bükülü kaldı bahtım
Yalnızlığa esir oldu varlığım
Aldım gözyaşını kimsesizlerden
Kurumuş çiçeklere umut ettim.
Aldım yalnızlığın ağıdını
Çelik çomak oynadım
Yetimlerle seherde…
Hadi
Eyle beni
Sor ki neden böyle bu düzen…
Hadi
Eyle beni
Anlat ki bileyim kim bu ezen?
Bohça yaptım inançlarımı,
İğneledim dört bir yandan…
Boştur bakışlarım
Yitiktir dostluklarım
Gülme sakın bu halime
İnsanlık deyiver
Ve eyle beni
Unuttur cümle dertlerimi
Bul benden kaçan
Şu deli dolu uçurtmanın ipini
Ve bağla serçe parmağına
Hadi
Ne duruyorsun,
Ne bekliyorsun…
Senin de uçmadan umudun,
Senin de yitmeden varlığın
Tut sımsıkı şu ipimden.
18.09.2009
SERAP HOCA
Kayıt Tarihi : 19.9.2009 08:55:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (1)