Eyâ Veliyy-i Ni’am Sadr-i Dil-şikeste-nevâz

Eyâ veliyy-i ni’am sadr-i dil-şikeste-nevâz
Penâh-i gam-zedegân-i zamâne-i nâ-sâz

Sen ol yegâne-kerem-kâr-i bî-bedelsin kim
Karîn-i ‘âtıfetündür hezâr ehl-i niyâz

Muhîtdür keremün öyle kasr-i ‘âlîdür
Ne intihâ mutasavver ne nokta-i âgâz

Fütâdegân-i zamân çerh-i nâ-be-sâmâna
‘Ulüvv-i şân ile ‘ahdünde vakf-i ‘işve vü nâz

Kenâre-gîr-i heves garka-i yem-i cûdun
Le’âl-i lutfun ile toldı ceyb-i dîde-i âz

Zamân-i vakt-i latîfünde mühre-i kâmı
Ne kâdir itmege pinhân sipihr-i şu’bede-bâz

Nevâle-çîn-i ‘atâ vü garîk-i ihsânun
Gürisnegân-i emel teşnegân-i deşt-i niyâz

Cihânda kimse mi var k'olmaya kerem-dîden
‘Ale'l-husûs ki ehl-i dilân-i nâdire-sâz

Bu ‘abd-i bî-kese hod lutfunun nihâyeti yok
‘İnâyetün kulun itmekde cümleden mümtâz

Velîk dagdaga-i kesret-i ‘ıyâl itdi
Beni cesâret-i ‘arz-i merâma pür-tek ü tâz

Mübâderet eser-i kıllet-i ma’îşetdür
Bu ‘arz-i hâle be-hakk-i Hudâ-yi bî-enbâz

Eyâ kerîm-i mürüvvet-hısâl-i şefkat-senc
Hudâygân-i felek-bârgâh-i bende-nevâz

Benem o gavta-hor-i kulzüm-i felâket kim
Midâd-i âh ile nazmum olur sahîfe-tırâz

O denlü berg ü nevâdan keşîde-dâmânam
Ki oldı sedd-i ramak bendene çü kışr-i piyâz

Gönül teşettüt-i hâl ile pây-mâl-i gumûm
Netîce kalmadı tâkat dehânum itmege bâz

Henûz olmış iken nâ-nüvişte levh-i emel
Yine bu çerh-i kec-etvâr diş biler çün kâz

Nizâm-i hâli hemân hûlyâda eyler idüm
Olaydı dilde eger vakt-i fikr-i dûr ü dırâz

Amân şemâtet-i a’dâ-yi sabr-fersâdan
Derûnum eyledi pür sûz-i dâg-i işmi’zâz

Gelû-girifte-i ye’s olmadın ‘inâyet kıl
Gönülde gerd-i gusas hem-çü sürme-i âvâz

Sezâ mı bârgehün merci’ ü me’âbum iken
Olam şikence-keş-i dest-i çerh-i mihnet-sâz

Temevvüc eyler iken çeşmesâr-i merhametün
Senâ-güzâra yakışmaz bu gûne sûz ü güdâz

Bu çekdügüm sitem-i rûzgâra bî-şübhe
K'olur mukâbele ihsânun ey tamâm-incâz

Kulun mukâbele-i lutf ile ayaklandur
Piyâde kaldum eyâ reh-nümâ-yi şîb ü firâz

Bu ‘abd-i hâlisi ref’ eyle hâk-i zilletden
Senün fütâdenem ey zîver-i nişîmen-i nâz

Der-i sa’âdetüne Sâmî-i şikeste-zamîr
Yüzin sürüp ider ahvâl-i râzını ibrâz

Hudâ ‘alîmdür ey câbir-i dil-i meksûr
Hakîkat üzre kulundur degül hulûsı mecâz

Netîce-i emelüm sana kaldı sultânum
Bu hâksâra semâhatle ol nigâh-endâz

‘Aceb midür bu kulun dahı kâm-yâb olsa
Hezâr bendelerün itdi rütbeler ihrâz

Bilindi maksad-i mâ-fi'z-zamîr hâmûş ol
Yeter bu maglata-i pîç ü tâb-i sîne-güdâz

Du’âya başla hulûs ile ba’d ez-în ey dil
Budur suhanda bihîn-’âdet-i kasîde-tırâz

Bu nüh felek ide tâ kim nücûm ile gerdiş
Halâyık olmaya lâ-yüs’el ile vâkıf-i râz

Zamânun ola mü’ebbed be-vefk-i hâtır-hâh
İde cenâb-i Hudâ ‘ömrüni tavîl ü dırâz

Hudâ vücûdunı mahfûz idüp küdûretden
Hemîşe zâtun ola zîb-i mesned-i i’zâz

Ne semte kim idesin himmet ile ‘azm-i cihâd
Kemâl-i nusret ile olasın ‘alem-efrâz

Bu devlete seni Hak dâ’imâ zahîr itsün
Budur çü temme bi-hayr-i mürâselât-i niyâz