Ey Zulüm Şiiri - Melih Coşkun

Zulüm
Sessiz günlerin
Ekinlerini toplamakta bugün tarlalarımızdan

Bu toprağa su yerine kanını
Tohum yerine ölülerini saçmış ülkenin
Yeni yeşillenen tarlaları üzerinde
Tarla kuşları dolaşmakta

II.

Siz yarattınız kaburgalarınızın üzerine çöken
O çelikten canavarı,
Kendi ellerinizle boşalttınız kanınızı şişelere
Ellerinizle işlediğiniz yaşamın meyvelerini
Kendi ellerinizle doldurdunuz
Zulmün sepetlerine

Sormadınız kaptırdığınız kolun hesabını
Bir zamanlar dost elinizi uzattıklarınızdan

III.
En güzel çağına çığlar indi gençliğimizin
Bir hiçe endekslenmiş hayatların boşluğunda
Bağırsam avazım çıktığı kadar
Çıkmaz bir duyan
Boğazımı yırtıp taşan sesimi
Ses geçirmez duvarlarla kaplanmış her yanım

Dağları aşıp gitmiştir çoktan inandıkların
Seslensen sessizliğe
Sessizliğin bir dağ olup döner kimsesizliğine

Ey zulüm
Yalnızda olsam da bağırıyorum
İnandıklarım,
Dağların ardından sizi çağırıyorum
İnadına
İnadına
İnadına
Haykırıyorum...

24 Ocak 2003
00: 22