Ey! Yeşil Yazmalı, Ey Toprak Ana

Ey! “Yeşil yazmalı”, Ey! Toprak ana
Son durak olursun, her fânî câna
Aslımız neslimiz, hep senden yana
Sarınca bağrına, doy kana kana.

Beşerin hamuru, balçık çamurdan
Rûhundan rûh verdi, Yüce Yaradan
Çoğaldık hepimiz, Âdem-Havva’dan
Ölümle son bulur, her tende her can.

Almışsın koynuna, nice canları
Menzildir hepsinin, ömür sonları
Bir zerre ses vermez, nefes tonları
Bir rüyâ bir düştür, dünyâ hanları.

Belli ki her biri, yerli yerinde
Dönenler oldu mu? Günün birinde
Haşr-ı bekler hepsi, Allâh indinde
Mutlaka dirilir, mâhşer gününde.

Hakk’tan gelen yine, Hakk’a dönecek
Bu ilâhî yasa, değişmez gerçek.
Her ömrün vâdesi, bir gün bitecek
Gelenler giderken, konan göçecek.
(Âhiret içindir, dünyâ bize çek)