Ey Yâren... Şiiri - Nihal Mirdoğan

Değerleri özenle sakladığın heybende
Yunus'un bahçesinden çiçekler düzmelisin
Şu Vatan harmanını pakladığın heybende
Ahlâkı gasp edeni,fikrinle süzmelisin

O fikir ki,bilirse ,hele vahim dilleri
O kaba tenlerdeki çakalların elleri
Körpe fidanlarıma esecekse yelleri
Kargı ucunu erce bileyip azmalısın

Yunus'dan izin ile,Yavuz'ca korku salıp
Dahi kılınç şakırtı tezgâhlarını bulup
Bakma ha... üçe beşe, bir de kalkanı alıp
Ananeyi bozanı deşip de tozmalısın

Kültürdeki yozlaşma can alıcı biline!
Medid uykularını verdilerse eline
Zalimlik yapanların yaklaşma emeline
Sen ki,kimlik hânene şâhsiyet dizmelisin

Bildiğin unutmuşsan,kasdım şudur ey yâren
Melâneti at artık, bu günden itibaren
Manevî değerinle,sana tarihin veren
Kutlu Türk'ün,"Milliyet" adını yazmalısın