Ey Yâren! Şiiri - Mehmet Yaşar Genç

Ey Yâren! Mevsimin saflığında bakarken bahar
Donuk tebessümler gayrı sökülsün evimizden
Gönlümün hudutlarında aşk, leyl ü nehar
Menziline ulaşsın, dökülsün yüreğimizden

Zaman ki seninle akar şırıl şırıl, pek tatlı!
Yollarına düşürürüm izlendiğim adımı
Bak! Göğe dokundu elim, şimdi rüzgâr kanatlı
Gül ve Bülbül nerede, kim dillendirir adı mı?

Kapıların tokmağında bekleyişim, yalan mı?
Omuzumu hafifletir soğuk yüzü ölümün
Suskunluğu hicretime, yoksa evim talan mı?
Kıvrılarak uzaklaşır kervanları gönlümün

Ey güzel! Ben ki sensizim, ağır aksak bir âdem
Gün ırmağı yıkar mı hiç? Kahrolası günahım!
Acının bana acıyası yok, gel ki dem bu dem
Hasretine dağlar kadar yükseliyorken ahım!

Canhıraş bir sürükleniş kaybetmeden yolumu
Çöl yutmadan dökülsen dudağıma, soğuk su
Divane meczup misali Kim tutacak kolumu?
Perdesini indirmeden yalnızlığın korkusu.